Waar Yannick de mosterd haalde, behoeft geen verdere uitleg als je ook zijn pa op het podium hebt zien staan. Van zijn eerste zangoefeningen tot waar hij momenteel staat, is een hele weg maar het is ook heel fijn te horen dat hij van optreden naar optreden groeit. De stem neemt je mee in een verhaal, het verhaal van het lied en je stapt meteen op bij halte nummer één. Het blijft een fantastische rit en voor je het beseft sta je bij de laatste halte, de terminus, de laatste noot. Je stapt uit en mag nog na genieten van deze wonderlijke tocht.
Dat is mijn gevoel na iedere song die deze man wereldkundig maakt.
Vergeet Bublé, beste vriend, jij maakt je eigen sprookje wel waar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten