NOTP - 30ste jaargang

Een bijzondere editie van NOTP dit jaar. Voor het dertigste jaar op rij zorgen de Jannen van het Sportpaleis ervoor dat Vlaanderen en omstreken zich in het najaar kan verwarmen aan de klassieke mix van pop en klassiek. Ook dit jaar is dit niet anders. 

Il Novecento en Fine Fleur staan ook dit jaar weer garant voor een mooie balans van klassieke stukken zoals de Slavische Dans van Dvorak maar evenzeer een hedendaagse versie van muziek uit Lord of the Rings. Hun Carmina Burana is ondertussen tot ver over de wereldzeeën bekend als eentje van "outstanding quality". 

De eerste gaste is een frisse dame uit het oosten van Europa die met haar instrument de mooie songs van Astor Piazzolla brengt. Na het huwelijk van onze Noorderburen Maxima en Alexander is haar instrument helemaal weer in. Sam Sparro springt het podium op als een volleerde musketier en is duidelijk heel erg blij en enthousiast om in Antwerpen het podium te delen met zoveel soortgenoten. Happiness is dus een song die hem helemaal op het lijf geschreven is.

Zelf hebben we zeker ook wat zwaargewichten in huis. Hooverphonic bewees als eerder dit jaar dat ze symphonisch wel wat in hun mars hebben en dat was vanavond niet anders. Zowel Noémie als Raymond en Alex zagen er piekfijn uitgedost uit. The night before en Sometimes stonden voor de pauze op het menu.  

Als Ceelo Green op het podium verschijnt, kan je niet anders dan een grote lach op je gezicht doen verschijnen. Zijn outfit is allerminst ondergeschikt. Zoals Carl het na zijn performance terecht opmerkt : Schat wat ga je vanavond aandoen? Je Swarovski jogging? We zouden het zelf niet beter kunnen formuleren. Maar zijn stem is ongelofelijk sterk. Dat uit zo'n klein mannetje zoveel volume kan komen, onvoorstelbaar. Crazy is dan ook weer een song die niet beter gekozen zou kunnen zijn. 

Na een korte pauze en een glaasje cava zijn we helemaal klaar voor het tweede deel. In tegenstelling tot de totaal over the top optreden van Ceelo, wagen de jongens van Blue zich uiterst stijlvol op het podium. Strak in het pak met de "red poppy" in het knoopsgat, laat deze voormalige boysband goed merken dat het volwassen kerels zijn geworden. Hun optreden heeft me aardig verrast. Jullie kennen ongetwijfeld "All rise" nog wel.  Na "Sorry seems to be the hardest word" van vriend Elton is hun duit in het zakje gedaan. Heel erg spijtig want dit smaakte zeker naar meer. 

Laten we absoluut Maestro John Miles niet vergeten, die er toch ieder jaar ook weer helemaal staat.  Ceelo mag zijn "Forget you" (of was dat nu echt geen andere titel?) nog brengen en Hooverphonic neemt het publiek nog mee naar Amalfi. 

Dit was weer een jaarlijkse mix van ontspannen en herkenbare muziek wat op een herfstavond steeds weer kan gesmaakt worden. Bedankt NOTP en hopelijk tot volgend jaar. 

Ouverture

Slavische Dans nr 1 – Dvorak

Libertango (Astor Piazzolla)  - Ksenija Sidorova

Il trovatore

Happiness – Sam Sparro

Black and Gold – Sam Sparro

Copelia’s Donauwellen

The night before – Hooverphonic

Anger never dies – Hooverphonic

Sometimes – Hooverphonic

Lord of the Rings symphonic suite

Adios nonino (Astor Piazzolla) - Ksenija Sidorova

Crazy – Ceelo Green

Bright lights, big city – Ceelo Green

                 *****************

Ouverture La Gazza Ladra

Carmen’s spiel – Ksenija Sidorova

All rise – Blue

Sorry seem to be the hardest word – Blue

El amor brujo

Bohemian Rhapsody – John Miles

Music – John  Miles

Carmina Burana part 2 & 1

Fuck you – Ceelo Green

Virtual Insanity – Sam Sparro

Mad about you – Hooverphonic

Amalfi – Hooverphonic

Let it be  - all

(Fotocollage : Truus Dingemanse)