Kommil Foo de Luxe

Het is waarschijnlijk een aartsmoeilijke opgave geweest voor de broers Walschaerts om uit meer dan 20 jaar theatershows de beste songs en conversaties te kiezen. Zie je ze al zitten, met pc, potlood en paier? Haren (als die er nog zijn) totaal in de war en een blik op oneindig?
Of is het gewoon "chack chack" gegaan, iets van we nemen dit en dit en ook dat en zus en zo moet er zeker inzitten. We weten het niet en het doet er ook totaal niet toe.

Gisteren werd er in de Warande te Turnhout gestart met een half uurtje brandalarm. Laat er geen twijfel over bestaan, dit hoorde allezins totaal niet bij de show. Toch konden de mannen het niet laten om er meteen bij het begin op in te pikken (wat gaan ze doen als het hier echt brandt? )

Dit keer hadden ze voor de gelegenheid de versterking ingeroepen van “Orquesta Tanguedia” o.l.v. Gwen Cresens. Dit achtkoppig orkest bood de gelegenheid om iets meer muzikale omlijsting te geven aan de liedjes van “Kommil Foo” en om de sfeerzetting nog duidelijker uit de bouwen. Zo groeiden de vaak sobere nummers van Raf en Mich in deze voorstelling uit tot volwaardige luisterliedjes waar de innige teksten een passende instrumentale begeleiding kregen. De broertjes Walschaerts zorgden verder voor het nodige theater en de juiste ambiance en zo kreeg het publiek een volwaardige “best of” van “Kommil Foo”

Wat me steeds enorm opvalt bij deze gasten, is dat het van schaterlach over bulderende lach ongeloofelijk soepel overgaat in serieus en doordacht materiaal. Heerlijk is dat.
De prinses loopt zoals steeds als een rode draad door hun show en je ziet ze (met een beetje verbeeldingskracht) ook werkelijk lopen soms in de gedaante van Mich dan weer als Raf.

Voor de volledige playlist moet je deze keer niet op dit blog zijn maar voor mij stond "Speer" gisteren op een eenzame hoogte. Mich gehuld in een glitterjasje, waarvan heel bewust de knopen verkeerd toegedaan waren, meet zich een Freddy Mercury pose aan, inclusief microfoon standaard en gelaatsuitdrukking. Toch komt de song over als een onvervalste Vlaamse smartlap met een duidelijke inhoud. Hij springt van het podium en er komt een heel fijn onderonsje met een bewoner van "de Muylenberg" op de eerste rij.
Heerlijk om dit staaltje vakmansschap zo verbonden te zien met de oprechtheid van het publiek.

Op de boekenbeurs vertrouwde Mich me toe dat in tegenstelling tot hun andere shows (300 optredens), Kommil Foo de Luxe "slechts" 70 keer ten tonele wordt gebracht. Laat het niet aan je voorbijgaan. Al moet je wel snel zijn want achter de meeste van hun optredens staat een welteverstaan UITVERKOCHT.

Kommil Foo deed het weer. Rasechte podiumartiesten in de huid van twee heel fijne persoonlijkheden. Een broederpaar dat schittert!