Voor Belgian Concerts proberen we vaak concerten op een eigen manier in woord en beeld te brengen. Toch is er steeds de vrij nuchtere en realistische invalshoek.Voor het eind van het jaar gaan we meer de persoonlijke toer op.
In het Vlaamse muziekwereldje zijn er twee mensen die dit jaar als een rode draad door het blog liepen. Graag pikken we ze er één voor één nog eens uit en schetsen hoe hun aanwezigheid ons heeft geïnspireerd.
Met David Vandyck zat ik in het begin van het jaar samen naar aanleiding van een bijzondere wending in zijn leven. We hadden elkaar het jaar voordien via een gemeenschappelijke vriendin leren kennen. Het klikte meteen en ik nam me voor om hem zeker te blijven volgen. Hij kon nauwelijks wachten tot we in Antwerpen een bistro gevonden hadden om me te vertellen dat hij een platencontract had weten te versieren. Fonkel in die ogen en een glimlach die niet meer weg te vegen viel. Daar begon ook onze gemeenschappelijke rit voor de rest van het jaar. David liet me binnen in zijn wereld en zo vaak ik kon, was ik samen met het fototoestel van de partij. Het leverde vaak bijzondere plaatjes op en mooie verhalen. Het podium als leefwereld, de backstage als schuilplaats. Ondertussen heeft hij een nummer één notering in de Anne’s Vlaamse 10 alsook in de Vlaamse top 10 op zijn palmares staan.
Yannick Bovy zag ik ergens tijdens de zomermaanden op de zender Anne en was onmiddellijk gecharmeerd door zijn American Standard Stemgeluid. He’s got the world on a string, he’s sitting on a rainbow…
Het was de persoon in de bovenstaande alinea die ons uiteindelijk aan mekaar voorstelde en weer was er die instant klik. Deze outspoken fijne verschijning met ongelofelijk warm stemgeluid ligt me wel. Het plaatje past, le compte est bon en meer van dat moois zou als onderschrift kunnen dienen. Zijn stem is net iets warmer dan die van zijn Canadese evenknie en de vooruitgang die hij het afgelopen halve jaar heeft geboekt, is heel erg merkbaar zelfs voor een muzieknotenanalfabeet als ik. Hij weet heel duidelijk wat hij wil en vooral wat hij niet wil. Zijn eerste full cd wordt begin februari verwacht en “OMG” wat zijn we reuze benieuwd. Als ik mezelf er niet mee belachelijk zou maken, kocht ik een tentje voor de markt en schuimde het hele land rond af voor de verkoop van zijn cd. Maar zeg nu zelf, dat is toch een beetje te gek voor woorden voor zo’n nuchtere ik.
Het is een waar voorrecht om deze twee jonge gasten hun droom te zien waarmaken. Elk op hun eigen manier en dat is net het mooie aan het hele verhaal. Ze bewandelen een andere rayon in de supermarkt die Vlaanderen noemt maar toch is hun “drive” zo heel erg vergelijkbaar.
Ik wens mijn “poulains” dan ook een ongelofelijk 2012 toe!
