God van de Slachting

We geven het grif toe : Theater komt veel te weinig aan bod hier. Maar goed je kan niet alles. Af en toe is er toch een productie die je aandacht trekt en die je naar de schouwburg doet gaan. God van de Slachting, een productie van Jan Eelen, is er zo eentje. En ja hoor, U raadt het al, de voorstellingen zijn praktisch allemaal uitverkocht. Op de wachtlijst dan maar en hopen dat er één iemand zich toch afwezig zal melden.

Twee echtparen komen samen om een volwassen oplossing te zoeken voor een incident, een vechtpartijtje dat tussen hun zonen van elf heeft plaats gevonden: de zoon van het ene koppel heeft met een stok een paar tanden uit de mond geslagen bij de zoon van het andere echtpaar. Geen probleem toch voor fatsoenlijke, moderne mensen om dat op een beschaafde manier op te lossen?
Maar het haantjesgedrag van de twee jongens Bruno en Ferdinand trekt ongenadig een sluis open van verwijten en beschuldigingen tussen de zogezegd geciviliseerde volwassenen en algauw gaat het over veel meer dan de ruzie tussen beide zoontjes. De strijd tussen de schoolvriendjes breidt zich stapvoets uit naar een clash tussen de volwassenen.
Na haar internationale doorbraak met Art (1994) toonde Yasmina Reza met Le dieu du carnage (2006) opnieuw aan hoe filterdun het vliesje is dat ‘beschaving’ heet.
In een regie van Jürgen Gosch ging God van de slachting op 4 december 2006 in Zürich in première; in 2008 regisseerde Reza zelf de Franse première. Roman Polanski’s meest recente film ‘Carnage’ met o.a. Jodie Foster en Kate Winslet in de vrouwelijke hoofdrollen, is een verfilming van dit toneelstuk.
Nu zet Jan Eelen er zijn tanden in en maakt zijn theaterdebuut met een uitgelezen cast: Els Dottermans en Frank Focketyn nemen het op tegen het duo An Miller – Oscar Van Rompay in een partijtje verbaal sumoworstelen!