Sting - Back to Bass @ Koninklijk Circus Brussel

Back to Bass, Back to his Roots. Zo voelde het allezins aan. Sting in z'n eigen jasje. Na de toer met de luit en de grote symphonica opstelling van de vorige jaren, gaat Mr. Gordon Summer terug naar de basis. Een kleine opstelling, twee gitartisten (Dominic & Rufus Miller), een violist, een drummer en de prachtige Jo Lawry als backing vocal.
Simpel maar wel rechtdoor zee en loepzuiver.
Sting sprak ons meteen zowel in het Frans als in het Nederlands aan en laat ons wel wezen, in een land als het onze, waar de meeste inwoners deze tweestrijd niet machtig zijn, wil dat toch wel iets zeggen. Hij hield dit ook de ganse avond vol al nam het Frans wel de bovenhand. Hoe liefelijk kan een woord als "autodief" klinken als dit door een anglofiel wordt uitgesproken of hoe komisch kan "toen was alles naar de kl*ten" overkomen uit de mond van iemand die het "th" fenomeen perfect beheerst?
Zijn entree was direct een voltreffer : All this time. Zijn eigen favoriete nummer over de rivier die naar de zee stroomt. Die rivier die er voor ons was en die er lang na ons ook nog zal zijn. Dit maar om aan te geven hoe nietig onze mensensoort is. De artiest straalt dat ook uit, de eenvoud. Altijd geweest.
Demolition Man, Driven to Tears, Seven Days, Heavy Clouds No Rain,Foretress around your heart ... het is slechts een kleine greep uit het repertoire van zondagavond. Hij kan natuurlijk een blik hits opentrekken maar dat deed hij gelukkig niet. Fields of Gold (Champs de blé) kwam al redelijk vooraan in de avond aan bod maar Desert Rose, Every Breath you take en meer van dat moois maakten er een uitbundige apotheose van.
Heel sober en sereen sloot hij af met Message in a Bottle.
Een gedachte die we allemaal mee naar huis namen. Het was namelijk een avondje met heel veel leeftijdsgenoten die deze artiest nog steeds op handen dragen, zoveel is duidelijk.

Bart Steenhout en Alex Vanhee brengen het op deze manier in woord en beeld.