In 1963 verhuisden Maffay en zijn ouders van Transsylvanië naar Duitsland. Datzelfde jaar startte hij zijn eerste bandje, The Dukes. Nadat hij zijn studie voltooid had begon hij op te treden.
Zijn carrière begon in 1969 met de single "Du", de single werd in 1970 een groot succes en is één van de allergrootste hits uit de jaren 70. Het nummer stond 28 weken in de Duitse hitparade. Het lied werd in 1971 opnieuw uitgebracht, en stond in Nederland 5 weken en in België 4 weken op de eerste plaats in de hitlijsten.
Het album Steppenwolf in 1979 maakt van hem één van de grootste muzikale sterren uit die tijd. Het album ging 1,6 miljoen keer over de toonbank en was de best verkopende LP tot dan toe. Het opvolgalbum Revanche verbrak het vorige record en werd 2,1 miljoen keer verkocht. Ook latere albums van Maffay bleven goed verkopen.
Maffay heeft het Duitse record voor het meeste aantal nummer-één-plaatsen in de single- en albumhitparade, waaronder 12 albums. Al zijn albums bereikten ook de top 10. Hij heeft ook het Duitse record van meeste albums die meer dan één miljoen keer verkocht werden.
In totaal verkocht Maffay meer dan 35 miljoen platen. Sinds 1980 zijn zijn tournees altijd één van de drie meest bezochte attracties in Duitsland. Hij heeft dertien tournees gemaakt (ongeveer elke twee jaar) en negen van die tournees trokken het grootste aantal bezoekers dat jaar voor een attractie.
In 1995 werd hem de Paul-Lincke-Ring voor zijn buitengewone verdiensten voor de Duitstalige amusementsmuziek toegekend.
In 1970 deed ze voor Ierland mee aan het Eurovisiesongfestival met het lied "All Kinds of Everything" en boekte de eerste Ierse overwinning. Hierna had ze een aantal hits in de Ierse, Britse en Nederlandse hitparades. Haar kerstsong It's gonna be a cold cold Christmas (1975) is een evergreen geworden.
Onder druk van haar platenmaatschappij maakte ze Lovesongs and fairytales. Hierop zijn veel covers te vinden. All my loving, i'm not in love en there's a kind of hush zijn enkele voorbeelden. Ze oogst veel succes met haar album , met de hits Fairytale en I love how you love me . Dit zou haar doorbraak moeten worden, maar stemproblemen verhinderden dit. In 1978 verliep haar overeenkomst met GTO Records. Hierdoor kwam er geen nieuwe plaat.
Omdat ze erg religieus is, werd ze bekender door het zingen van religieuze liederen, zoals Totus Tuus ter gelegenheid van het bezoek van Paus Johannes Paulus II aan Ierland in 1979.
In de jaren tachtig verhuisde ze met haar echtgenoot Damien Scallon en haar gezin naar de Verenigde Staten, waar ze lange tijd voor een christelijke radio- en televisiezender werkte.
Ze kwam in 1997 terug naar Ierland waar ze zich kandidaat stelde in de verkiezingen voor President van Ierland. Alhoewel ze een onafhankelijke kandidaat was zonder een politieke organisatie achter zich, behaalde ze een verdienstelijke derde plaats en eindigde hiermee voor de kandidaat van de Labour Party. Ze stelde zich in 1999 kandidaat voor een zetel in het Europees Parlement voor het Connacht-Ulster electoraat en werd gekozen.
Ze associeert zich met geen enkele politieke partij, en voert campagne op basis van gezinswaarden. Ze profileert zich met name door felle tegenstand tegen abortus. In 1999 stelde de Ierse overheid voor om beperkingen op abortussen in te stellen. Door haar tegenstand hiertegen verloor ze een gedeelte van de steun van haar achterban. Haar opvatting was dat deze wijziging niet voldoende anti-abortus was, en op dit punt verschilde ze van mening met de Pro-Life beweging in Ierland, de grote politieke partijen en de Rooms-katholieke Kerk.
In 2002 deed ze opnieuw mee aan de algemene verkiezingen in Ierland, wederom als onafhankelijk kandidaat. Het zware verlies dat ze daarmee leed, werd beschouwd als straf voor haar standpunten in het abortusreferendum. Eind 2004 wilde Dana opnieuw een gooi doen naar het Ierse presidentschap, maar ze vergaarde dit keer niet eens het aantal vereiste nominaties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten