Voila, dit zijn een aantal snapshots uit de losse pols.
Naturally 7 mocht de avond op gang trappen met "In the air tonight", een cover van grote mijnheer Phil Collins en zijn band. Zeven stemmen die we kennen vanuit het voorprogramma van Michael Bublé, die zowel met hun zang- als muziekimitaties zonder band het sportpaleis met klanken vullen.
Als jonge klassiek geschoolde muzikant werd gekozen voor Remy Van Kesteren, een Nederlander die vrij ongewoon als man de harp bespeeld. Nu zagen we dit wel eerder in de finale van het George Michael concert waar de song "I remember you" glansrijk werd begeleid door enkel de harp. Soms gingen de harptonen wat verloren in het grote "Il Novecento"- geheel. Het is dan ook een orkest op U tegen te zeggen.
Vanuit de eigen Blegishe stal, kwam Ozark Henry en dit op blote voeten. Het is algemeen geweten dat deze man geen geld uitgeeft aan een uitgebreide schoenencollectie. Een paar eigen ontworpen teenslippers vindt hij meestal voldoende. Gisterenavond ging hij echter voor "Less is More".
Nog voor de pauze komt er wat vrouwelijk schot in de zaak en maakt kleine Anastacia met de grote stem haar opwachting. Ze heeft duidelijk in de kleerkast van Natalia gezeten en toont zich in een glittershortje met bijhorende 20 cm stilletto's.
Na de onderbreking zetten we als vanouds weer klassiek in. Het is enorm irritant dat mensen niet tijdig van de VIP ruimte terugkeren en zo waarschijnlijk ongewild een meer dan storend effect hebben op de prachtige muziek.
Mister Proms, John Miles mag zeker niet ontbreken op een avond als deze. Klassiek is zijn nummer "Music was my first Love" de rode draad in de proms concerten. Hij koos er dit jaar voor om zich de laten begeleiden door Naturally 7 wat toch wel weer een heel andere invulling van de song geeft. Altijd weer is er die enorme kippenvel race, als het orkest ten volle mag uithalen. Het is en blijft een dijk van een lied.
Het is voor John ook een bijzondere avond . Hij brengt voor het eerst het lied "Angel" dat hij jaren geleden voor zijn dochter Tanja schreef. Het werd echter nooit uitgebracht. Nu Tanja zelf moeder is van een zoon die lijdt aan een syndroom Cri-du-Chat wordt dit muziekstukje uitgebracht ten voordele van haar stichting .
John sluit zijn performance af met een Anastacia duet. "I belong to you".
Als de Jacksons op het podium verschijnen en een aantal van hun meest bekende songs uitvoeren, bekruipt me een heel dubbel gevoel. De liedjes zijn natuurlijk herkenbaar vanaf de eerste noot en nog steeds razend populair maar als je wat beter kijkt, zie je vier oude mannen in overjaarse pakjes die zich te pletter zweten. Misschien komt dit wat pejoratief over alhoewel dit niet de bedoeling is. Ik probeer gewoon wat ik hoor en zie even in woorden te gieten en dat valt niet mee. Wat is hun beweegreden om na zoveel jaren nog steeds diezelfde pasjes te maken, nog steeds in diezelfde broederlijke bezetting ten tonele te verschijnen en nog steeds diezelfde songs te zingen uit de tijd dat hun overleden broer nog een broekkie was?
Als je even door het prentje heenkijkt zie je nog steeds die jonge kerels van 40 jaar geleden staan en is er weinig aan de inhoud veranderd. Mocht je daar toch problemen mee hebben dan is er nog steeds de grote videowall die de oude beelden projecteert.
We werden weer danig in de watten gelegd wat spijs en drank betreft en daarom een dikke mercie aan alle sportpaleizers voor de bijzondere avond. Op naar editie 29!
Naturally 7 : In the air tonight - Wall of Sound - While my guitar gently weeps
Ozark Henry : Indian Summer - An angel fell ot's done - This one's ofr you
Anastacia : Left outside alone - I'm outta love - I belong to you
John Miles : Music - Angel - I belong to you
Remy Van Kesteren : Asturias - Die Moldau - Allegro voor Harp
The Jacksons : Can you feel it - Blame it on the Boogie - I'll be there
Il Novecento : The Good, the bad and the ugly - 5de van Beethoven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten